Weer thuis

Haal de zakdoekjes maar tevoorschijn want hier is ‘ie dan: De aller-, allerlaatste reisblog. Behalve dat ik het jammer vind dat de reis ten einde is gelopen, zal ik zelf het schrijven ook wel weer gaan missen. Hopelijk vonden jullie het leuk ons te volgen. Bedankt voor alle enthousiaste reacties en het meeleven al die tijd!!

Ik zal eerst de laatste reisdagen nog even beschrijven en daarna een terugblik werpen op de prachtige tijd die achter ons ligt. En dat alles doe ik terwijl ik hoog in de lucht hang, ergens tussen Helsinki en Amsterdam in.

Na ons verblijf in de omgeving van Queenstown trokken we noordwaarts en verlieten daarmee het schitterende bergachtige gebied in het midden van het Zuidereiland. De plaatsjes die we aandeden stelden ook niet veel voor, maar in Oamaru deden we wel een mooie ervaring op: De komst van pinguïns naar het vasteland. Dat doen ze op die plek elke avond tegen zonsondergang. Het voelde een beetje circusachtig om op een tribune plaats te nemen om dit schouwspel - tegen betaling uiteraard - te mogen aanschouwen. Maar tegelijkertijd was de ervaring toch wel heel anders dan in een dierentuin ofzo, omdat de pinguïns echt vanuit de zee aan kwamen zwemmen en niemand vooraf wist hoeveel en wanneer ze precies zouden komen. Erg grappig! De dag erna besloten we zelfstandig nog naar een stukje strand te lopen, waar je van bovenaf naar kon kijken maar wat je niet mocht betreden omdat ook daar regelmatig pinguïns aan land komen. Helaas waren wij daarvoor niet op het juiste tijdstip, maar er waren wel volop zeehonden aan het spelen op het strand en in de zee. En omdat we ze dit keer zélf hadden ontdekt, voelde dat ook wel weer speciaal. Mijn vader reageerde op mijn verhaal precies zoals ik had verwacht: “Oh... die zie ik zo vaak als ik in Zeeland vaar”. Maar zijn minder van de vissport gecharmeerde dochter vond de zeehonden in het wild erg leuk! :-)
Op weg naar Christchurch hebben we nog een prachtige wandeling gemaakt langs de kust. Dat voelde echt als cadeautje... eigenlijk waren we de vakantie al een beetje aan het afsluiten, maar dan blijk je toch nog een plekje tegen te komen waar je in de zon heerlijk kunt wandelen in een gebied met prachtige uitzichten over de zee en over bergen. De dag erna waren we ook nog in Christchurch, maar toen voelde het wel een beetje als “de tijd uitzitten”. De stad zelf is namelijk oersaai en lelijk; alle mooie gebouwen liggen nog in puin door de aardbeving van 7 jaar geleden en verder heeft het weinig charme. Dit was ook echt wel het moment dat we er allebei klaar voor waren om terug huiswaarts te keren. En dat begon die nacht: Om 2.30 ging de wekker en startte de lange reis richting Singapore. Door het tijdverschil van 5 uur en het vroege opstaan in de ochtend waren we om 18u ‘s avonds allebei al meer dood dan levend en hebben we met veel moeite de tijd van slapen nog een paar uur kunnen rekken om zodoende zo snel mogelijk te wennen aan de nieuwe tijd.

In Singapore hadden we 2 overnachtingen geboekt. Eigenlijk vooral als buffer, omdat we vanuit Nieuw-Zeeland met een andere maatschappij vlogen dan terug naar Nederland en we zodoende wat speling hadden mocht er iets misgaan met de vluchten. Gelukkig gebeurde dat niet en hebben we van die 2 laatste dagen échte vakantiedagen kunnen maken. De eerste dag gingen we naar Universal Studios, een pretpark op het eiland Sentosa. Wat hebben we ons daar vermaakt!! Na 3 maanden vooral veel natuur te hebben aanschouwd, hadden we allebei al dagenlang naar deze dag uitgekeken. Achtbanen, de jeugdpassie Jurassic Park van Hilbert, Shrek (onze nieuwe musical bij het muziektheater)... alles passeerde die dag de revue en we waren als kinderen zo blij! En eigenlijk herhaalde dat zich in grote lijnen gisteren, maar dan in een waterpark met veel glijbanen en als afsluiting een ritje met de gondel van het eiland terug naar het vasteland. Ja, we hebben er ook op het laatst nog even alles uit gehaald!!

En nu zit het erop. Ik kijk terug op een geweldig mooie tijd waar ik nog vaak aan terug zal denken. Wat hebben we veel beleefd! Ik kan ook niet echt één hoogtepunt benoemen; voor mij zijn het meerdere dagen in verschillende landen die tezamen het hoogtepunt van de vakantie vormen. En het is natuurlijk ook fijn om te ervaren dat we prima 3 maanden samen kunnen zijn zonder elkaar de hersens in te slaan, haha. (Hilbert wil nog steeds met me trouwen gelukkig ;-))

Ik begon met het schrijven van deze blog tijdens de laatste vlucht, maar inmiddels zijn we thuis. De ontvangst op Schiphol was geweldig: Mijn ouders waren er zoals afgesproken, maar daarnaast ook mijn zusje en zwager met de kinderen, die speciaal vrij hadden gekregen op school. Ze hadden slingers en ballonnen bij zich en we werden vol enthousiasme onthaald. Fijn om iedereen weer te zien! Daarna kwamen we thuis in een huis dat versierd was met foto's van onze reis. Dat hadden Martijn en Jantine voor ons gedaan. Zij hebben gedurende de reis in ons huis gewoond en met heel veel liefde voor de katten gezorgd. Heel fijn!! In ons huis volgde nog een stamppottenbuffet met onze beide ouders en Yvonne, Sebas en de kinderen. Wat een ontvangst! Nee, thuiskomen is niet erg!

Inmiddels is het gewone leven weer gestart: Vanmorgen om 8 uur stonden we in de garage omdat tijdens onze reis de APK van de auto verlopen bleek te zijn en vrijdag begin ik weer met werken (en Hip maandag). Maar dat is allemaal niet erg, we zijn na 3 maanden helemaal opgeladen en beginnen vol energie weer aan het normale leven!

Nogmaals bedankt dat jullie ons zo vol enthousiasme hebben gevolgd. Nu wordt het tijd om iedereen weer lekker in het echt te gaan zien en spreken. Tot gauw!